Op 1 maart 2020 vond de laatste dienst in dit sfeervolle kerkgebouw aan de Bergweg plaats. Een moment dat onvermijdelijk was, omdat het aantal gemeenteleden de laatste jaren sterk was teruggelopen. Maar gelukkig waren veel bezoekers gekomen om deze dienst mee te maken, waaronder ook een aantal oud-gemeenteleden.
Levendige gemeente
Voor de dienst was er gelegenheid het zo vertrouwde gebouw uit 1923 van architect Jan Dullaart nog eens rustig in je op te nemen. De bijzondere glas-in-loodramen, de Jugendstil-lampen en natuurlijk de aandachtswand van het liturgisch centrum. Vertrouwde beelden, die herinneringen opriepen aan een levendige gemeente die hier iedere zondag bijeenkwam.
De dienst werd geleid door twee predikanten: ds. Willy Metzger en ds. Robert de Vos. In deze dienst vonden de predikanten een goede balans tussen de emotie, die vanzelfsprekend met een afscheid gepaard gaat, en toch ook een zekere opluchting en nuchterheid, die nodig is om verder te gaan.
De lezing uit Exodus 3:1-17 van de ontmoeting van Mozes met God bij de brandende braamstruik riep op om in beweging te komen. 
Waar woont God? vroeg ds. Metzger zich af en beantwoordde dit met de bemoedigende uitspraak van de rabbi van Kotzk: ’God woont daar waar je hem binnenlaat’. Vervolgens stond hij met de aanwezigen stil bij een aantal wetenswaardigheden uit de bijna honderd jaar lange geschiedenis van dit kerkgebouw en vroeg die gemeenteleden naar voren te komen, die in de kerk waren gedoopt of getrouwd. Daar werd graag gehoor aan gegeven. De herinneringen kwamen als vanzelf naar boven en deze verhalen werden met elkaar gedeeld.
Stilstaan bij emoties
Na de viering van het Heilig Avondmaal kwamen de emoties naar boven toen met gebed werd stilgestaan bij de belangrijke liturgische plekken, zoals het doopvont, de altaartafel en de lezenaar. Vooral de ruimte vóór de 
altaartafel, waar gemeente- en kerkenraadsleden waren bevestigd, huwelijken waren gesloten en de plek waar afscheid van dierbaren was genomen, riep veel gevoelens op. Toch was steeds het besef aanwezig dat het zo goed was omdat het uiterste was gedaan om de kerk zo lang mogelijk open te houden.
Afscheid nemen
Toen was het tijd om afscheid te nemen van het kerkgebouw en in Bussum gezamenlijk verder te gaan. Hiervoor werden de belangrijke attributen en symbolen door kerkenraads- en gemeente-leden met aandacht van hun plek genomen en in processie naar buiten gebracht onder het zingen van het lied 418 ’God, schenk ons de kracht dicht bij U te blijven, dan zal ons geen macht uit elkander drijven’. Voor de laatste keer klonk hierbij het zo fraaie barokorgel van de orgelbouwer Weidtman.
Wat zou het mooi zijn als dit bijzondere instrument, een rijksmonument, opnieuw een plek in een kerkelijke gemeente zou krijgen!
Buiten werden de liturgische voorwerpen zorgvuldig in de auto gelegd en vervolgens werden zij in Bussum door dezelfde gemeenteleden binnengedragen onder het zingen van Lied 273, dat de gemeenteleden bemoedigde verder te gaan: ’Loof God, die zegent al wat leeft, der hemelen Heer is Hij, die tussen ons zijn woning heeft. Die ver is, is nabij’.
Max Cramer, oud-gemeentelid ELG Hilversum
